Ελληνικά
English
Humbja e dëgjimit në fëmijëri
Shkaqet e humbjes së dëgjimit ose shurdhimit në fëmijëri mund të klasifikohen në prenatale, perinatale ose pas lindjes, domethënë ato shkaqe që shkaktojnë humbje dëgjimi para lindjes, ato që lidhen me lindjen dhe ato pas lindjes.
Shkaqet më të rëndësishme të shurdhimit janë trashëgimia, rubeola, nëse nëna sëmuret gjatë shtatzënisë, citomegalovirusi, paputhshmeria e gjakut nënë-fëmijë dhe komplikime të tjera që lidhen me prematuritetin, anoksia e fetusit në rastet e lindjes së zgjatur, lëndimet e lindjes, shfaqja e verdhëzës nukleare pas lindjes së fëmijës, përdorimi i barnave ototoksike dhe në fund rastet e lëndimeve.
Shkaktarët e humbjes së dëgjimit pas lindjes janë infeksione të ndryshme, si meningjiti, shytat, infeksionet e veshit të mesëm me perforim të daulles së veshit dhe dhënia e medikamenteve ototoksike.
Është e rëndësishme të theksohet se diagnostikimi i hershëm i dëmtimit të funksionit dëgjimor të foshnjës është i nevojshëm në mënyrë që të mund të përballet me efektivitet problemi.
Vitet e fundit, testet speciale na lejojnë të zbulojmë herët humbjen e dëgjimit në mënyrë që problemi të trajtohet në kohë.
Nëse humbja e dëgjimit është e lehtë, e moderuar ose e rëndë dhe është për shkak të dëmtimit të kokleës dhe nervit të dëgjimit në përgjithësi, atëherë përdorimi i aparateve të dëgjimit do të ndihmojë pacientin e ri në zhvillimin e të folurit. Në rastet kur shurdhim praktik është i pranishëm pas testimit elektronik të detajuar të nervit të dëgjimit,tentohet vendosja e një implanti koklear, në mënyrë që qendrat e larta të dëgjimit të furnizohen në kohë me stimujt e nevojshëm zanor. Në këtë mënyrë fëmija i shurdhër zhvillohet dhe gradualisht mëson të flasë.
Prodhuesit
